Çok Şey mi İstiyorum? Şiiri - Rıdvan Cankiç

Bu gün yapman gerekenleri söyleyeceğim.
Hani şu çok seyrek yapmadığın şeyler.
İlk önce beni sabah özlediğini söyleyeceksin.
Bunu ister beni uyandırırken söyle,
İstersen işe gittiğinde oradan ara,
Ya da yoldayken ara söyle.
Sonra eve gelince bana sıkıca sarılacaksın
Öyle sıkı sarılacaksın ki,
Nereye gitsen kollarında hissedeceksin beni.
İstersen elimi de tutmana izin veriyorum
Hani çok nadiren tuttuğun elim var ya,
İşte ondan bahsediyorum.
Beni sevdiğini yazmanı istiyorum senden.
Öyle bir kere de değil;
Hani ilkokulda cezalı olunca verilen ödev var ya:
İşte onun gibi.
Beş sayfa, on beş sayfa, yüz sayfa yaz istiyorum,
Bıkana kadar,
Ertesi gün her yazdığın yazı ben olana kadar,
İmzanı bile aynı şekilde at istiyorum.
Sonra bana dudaklarını yaklaştırmanı istiyorum.
Belki bir defa öperim seni,
Belki de deli gibi sevişirim seninle,
Dudağınla göğsüme yaklaş,
Kalbimi oradan çıkar istiyorum.
Hoyratça sızlat tenimi,
Dudaklarımı kanat istiyorum.
Canım çok acırsa,
Kelebeği okşar gibi dokun istiyorum.
Sonra benim bir resmimi yapmanı istiyorum.
Belki başaramayacaksın ama.
Çöpten insan bile çizsen,
Onu ben kabul edip sevmeni istiyorum.
Sonra benim sevdiğim yemeği yapmanı istiyorum.
Pişirdiğinde de bensiz yutamamanı istiyorum.
Renkleri tanıyor musun bilmiyorum.
Önceden bildiğimi sanıyordum çünkü
Döktürdüğün gözyaşıma bir renk ver istiyorum.
Çok sevdiğin saçlarımı kestirmek istesem,
Kuaför ile kavga etmeni,
“Kestirtmem saçını” diye olay çıkarmanı istiyorum.
Ben ölmüş olsam bile,
Bunları yapmanı istiyorum.
Söyler misin?
Çok şey mi istiyorum?