Çok Sevmişti Şiiri - Mina Özge Akyüz

çok sevmişti...

gülüşünden etkilenmişti onun
duruşundan
çapkın bakışlarından...
bir kez olsun seviyorum dememişti oysa
parmakların'daydı çünkü sevgisi
ya da öyle zannetmişti
kimden izin aldın sen
dediğinde kopmuştu içinde bir şeyler
ilgili bakışları
seviyorum mu demişti
yoksa yanıltmak mı istemişti
her zaman korurdu alçak gönüllülüğünü
onunla yan yana geldiğinde
dağlar tepeler gökyüzü un ufak olur
ayakları altına serilirdi adeta
engelleyemezdi kendini
aşık gibi yaklaşamazdı ona
uzak soğuk kibirli görünürdü istemeden
içindeki fırtına mıydı onu bu hale iten...
adının geçtiği yerler cennet bahçesine dönüşür
gözlerinde fenerler kalbinde kelebekler uçuşurdu
dünya yitirirdi anlamını
salına salına geldiğini görünce
rüyalar bambaşka güzelleşir
sabahlar onun umuduyla yeşillenir di
tek bir sözünde dururdu zaman
gel derdi
gel sevgili gel artık
diline dökemez de kalbini dile getirirdi
kalemini notaları konuştururdu
üç bin yıllık bir sevdaydı onun kisi
eşi benzeri yok ve asla olmayacaktı
yarını vardı onunda
Babil'in asma kulesinde
cennetin eşsiz bahçelerinde
onun göz bebeklerinde...