Çok Sevmek Hiç Sevmektir

Akşamın yalnızlığı yüreğimde
Evime yürüyorum
Senide yanıma alarak
Eskimişti;
Yıllardır yanımda yoldaşım resmin
En azından yakınımda
Yüzüm mutlu insanlarınki gibi
Buruk bir tebessüm
Önce şaşırdım!
Anlayamadım.
Mazinin hatırası olmalı
Bir sigara yakarak
Hayalin denizine daldım
Bilmem kaç vakit
Bitmek üzere olan sigaram
Elimi ısıtınca yaşadığıma inandım
Küllüğü dolduran izmaritler
Kahır mektubu gibi
Unutmadıysan maziyi
Sende bak bak oku
Hepsi beni izliyor sessizce
Ve anlıyorlar
Gereksiz bekleyişimi
Umut,mutluluk,sevda
Hepsi yalan,boş bir hayal
Bekleme boşuna
Kendini kandırma diyor
Sinirleniyorum
Masayı yumrukluyorum
Yarısı dökülen kadehim elimde
Pencerenin önünde gözüme takılan
Yığılıp kalmış bir adam
Kendi kendine konuşuyor
Kimbilir kim yaralamıştı
Çoktan ölmüş yüreğindeki umutlar
El yordamıyla yaşıyor hayatı
Acıyasım geldi
Yüreğim yangınlardan beter
İçimi yine sensizlik sardı
Acıklı gülüşüm...
Kendi içimde söylendim
Sanki sen farklısında?
Yine resmine soruyorum
Ya umduğumdan çok sevmişse
O da yalnızlığı koynuna almış
Beni bekliyorsa
Ben gibi...
Endişeyle yaşıyorsa
Boşu boşuna acılara sarılıyorum
Ölümü bekleyen ben
Onuda öldürüyorsam
Çaresizlik hançeri yüreğimi kanatırken
Gidip konuşsam mı?
Yemin etmemiştim aslında
Herşey yeniden başlayabilir
Hayalini yaşarken
Sonunda sanırım anladım
ÇOK SEVMEK HİÇ SEVMEKTİR
Biz sevmek için erken
Veda için çok geç kaldık
Mutlu kal son sevdam