Çok Seviyom, Sen Bilmiyon.

Çok Seviyom, Sen Bilmiyon.

Seni görüyom, çarpılıyom,
Tıpkı koca öküzün tepmesi gibin. oluyom
Güneş altında, sararan başak gibin, soluyom
Ne olacak bu halım, bilemiyom,
Orta kararını da bulamıyom.

Göremeyince dut yemiş bülbüle dönüyom,
Gülünü yitirmiş bülbül misali zar ağlıyom.
Hesretim, özlemim türkülere dökülür.
Gözlerimi kapıyom, açıyom, yoksun,
Gel kargülüm, gel diye yalvarıyom, duymuyon,
Şu gönlüm sefil, biçare, hemi de yoksun,
Seni ne çok, ne zulüm seviyom, sen bilmiyon.

Kuraklıkta suya hesret ağaca döndüm,
Yağsız kalan çıra gibim söndüm
Seni bir kez yolda gördüm, vuruldum,
Gece gündüz eşgalını,
Zeytin gözlerini, gülüşünü, gelişini bekledim, öldüm.
Yazgımsın, kargülümsün, gül sevdamsın didim,
Seni ne çok, ne yaman sevdim, sen bilmiyon.

Seni görmeyince sanırım ki damdayım.
Beş parasız kalmış fakır gibin zarardayım.
Çeşmenin başındayken kaybettiğin çevreni ben aşırdım,
Koynumda saklıyom, çıkarıp çıkarıp kokluyom,
Her an sanki kollarının arasında oluyom.
Sarılıyom, kokluyom, öpüyom, hesret gideriyom.
Derenin kenarına oturuyom seni hayal ediyom,
Akan suya bakıyom, seni orada görüyom, dalıyom.
Şırıl şırıl ruhumu okşuyon, seni düşünüyom,
Diriliyom, mayışıyom, bi hoş oluyom,
bir ses duyuyom irkiliyom,
Seni yoksun, yanıyom

Gündüz melül davarları sen diye seviyom,
Gecede ağaç üstüne tünüyom seni seyrediyom,
Önce güllü al esvabını çıkarıyon, seyre doymuyom,
Bembeyaz tenini görüyom hayacandan bitiyom,
Yaman iç geçiriyom, sen diye ağaca sarılıyom
Kalbım gümp gümp çarpayo, düşecem sanıyom,
Alalacele geceliğini giyiyon, oracıkta ölüyom,
Sessiz sessiz bağırıyom, “giyme gız, giyme gız” diyom duymuyon,
Anama kızıyom, babama kızıyom, kendime kızıyom,
Halımdan, nasıl yandığımı görmiyler.
Seni ne çok, ne fena seviyom, bilmiyon.

Seni gördüğüm günden beridir, ahlım ziyanda,
Ne yiyiyom, ne içiyom, sankim beden firarda.
bazan bayram ediyom, bazanda sankim zındanda,
el açıyom, yalvarıyom kavuştur ya Rabim diyom.
'Onu çok seviyom, tahammül edemiyom' diyom,
Umut fakırın rüyası dirler ya, hah işte onun gibin
Hasretle yatıyom, hayacanla kalkıyom, gün bitmeyo,
Ne sen geliyon ne ben kavuşuyom, tabuta giriyom.
Sankım gızgın ataşlara düşmüşte cayır cayır yanıyom
Seni ne zulum, ne çok seviyom, bilmiyon.
Sen yatanca sabahlara neyin dolaşıyom duruyom
Ciğaranın birini yakıyom diğerini sondürüyom,
Sankim, ben yanıyom ben sönüyom, uslanmıyom.
Bu yazgıda hep kara görüyom, yanıyom,
Adın anınca sanki cağlar gelip yüreğime saplanıyo,
Her samanı savuran da, sanki ben savruluyom,
Tozun samanın içinde yangınımı savuruyom.
Ahlıyom, vahlıyom, sesimi duyuramıyom.
Bu ne iştir, bu nasıl sevdadır diyom, tutuşuyom.
Ataşların içinde yanıyom, Bir türkü tuturuyom
“Evellim sen oldun ahirim sensin” diyom.
halımı heç eyi görmiyom, alnıma yazılım, heç eyi görmüyom
ben yanıyom kargülüm, sevdandan ölüyom.
sen bilmiyon.

Ahan bu soyha yürege söz geçiremiyom.
Daglar daşlar, uçan kuşlar örgendi de,
Saa bitürlü diyemedim, yangınımı kargülüm
Seni çok seviyom da, sen bir türlü anlamıyon.
Anlamayacan da bu gidişle biliyom.
Önüne geçipte “Seni çok seviyom” diyemiyom
Ya sen “ben sevmiyom” dirsen,
İşte o zaman ne olur onuda bilmiyom.
Seni çok göynümden seviyom,
Bunu bir bilsen, diyom da onu da bilemiyon.

Gendime çok soruyom da, bir türlü cevaplıyamıyom.
Ah kargülüm ah, ah mahşere yazılım ah,
Ah vuslatı göynümde taşıdığım,
Sevdamı bilmiyonda,
Acap; Son gıgımı virende onu bilecağımısın.

Mehmet Ali DEMİRCAN
25.07.2007 – 16.00 Ümraniye