Göztepe vapuru iskeleye yanaşıyordu. Parçalı bulutlu bir sonbahar akşamı gün batımını seyrediyordum iskelenin karşısındaki bankların birinden. İşten çıkmıştı insanlar hızla vapurdan inip evlerinin yolunu tutuyorlardı. Herkeste bir telaş bir koşuşturmaca. Günün en sevdiğim saatleriydi bunlar. Sabah ve akşam mesai saatleri. Oysa güneş bulutların arasından öylesine güzel gülümsüyordu ki mutlu olmak için başka bir sebep aramak bile çok gereksizdir bence.
Adım Ece dedi yan banka oturan ve benim gibi gün batımını seyreden esmer kadın. Gözleri kahverenginin bütün tonlarını barındırıyordu sanırım. Sanırım güneşin bir oyunuydu bütün bunlar. Gözleri içimi eritiyordu. Bir şeylerden bahsediyordu. Çok hızlı konuşuyordu oysa ben aylardır kimseyle tek kelime etmemiştim. Birisiyle sohbet etmeyeli ne kadar olduğunu ise artık hatırlayamıyordum. Bizim durumumuz için bu çok normaldi elbette. Ama Ece kendisi gibi birini görmenin o karşı konulmaz heyecanı ile belli ki, anlatmaya hiç ara vermeden devam etmek istiyordu.
Buralarda oturuyormuş meğer. ''Sen de mi? '', diye soruyor bana. ''Artık değil'' diyorum. Bir tarafı hep gerçekçi olmanın verdiği cansıkıcılıkla. '' birkaç yıldır aynı senin gibi bir ölüyüm. Her akşam burada gün batımını seyretmeye geliyorum son zamanlarda. Ya sen diyorum, ölülerle konuşmak dışında neler yapıyorsun? ''
On beş yıl önce bileklerini kestiğini anlatıyor. Çok sevdiğini, her şeyiyle kendini verdiğini ama okulunu bitiren sevgilisinin onu aldattığını ve başkasıyla nişanladığını. Şu karşıdaki adamı gösteriyor elinde çantası ile yolun karşısına geçmeye çalışan. Şimdi biraz göbek yapmış, saçı hafif açılmış. Kızı varmış bir tane o kadından. İlk çalıştığı firmanın sahibinin kızıymış. Evlenmiş ve ayrılmışlar. Her akşam köpeğini gezdirmeye geliyormuş buraya. Ece de tam on beş yıldır her akşam onu görmeye gelirmiş meğer Göztepe sahiline. Cennet Ece için o birkaç dakika.
Gülümsüyoruz sonra birbirimize. Her ölünün ayrı bir hikayesi vardır. Ben içimden bir kere daha lanet okuyorum tüm bu olup bitenlere ve yaşamın sarsılmaz yasalarına:
Çok sevenler uzun yaşamıyor ve nedense hayaletler içki içemiyor! ..
17 Eylül 2013
Kayıt Tarihi : 11.8.2015 13:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Burak Bozan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/11/cok-sevenler-uzun-yasamiyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!