Çok Seven İdim Şiiri - Hamit Atay

Çok Seven İdim

Çok seven idim,
Adımı unutsalar da yüzüm silinse de.
Bir bakışa dünya kurar,
Bir gülüşe ömür adardım.

Çok seven idim,
Kırılırken bile susmayı öğrendim,
Terk edilirken,
Kalan olmayı kendime yemin ettim.

Kimse bilmezdi içimdeki yangınları,
Bir damla su bekleyen çiçek gibi,
Sessizce beklerdim,
Bir kelime, bir umut uğruna.

Çok seven idim,
Yorulmadan, vazgeçmeden,
Gidenin ardından gözyaşı dökmeden bile,
İçimden sadece "iyi kalsın" derdim.

Öyle yordular ki sevgimi,
Öyle yok saydılar ki varlığımı,
Bir gün baktım,
Kendimi bile unutmuşum ardımda.

Çok seven idim,
Ve her seferinde biraz daha eksildim.
Sevgim büyürken,
Ben küçüldüm dünyalarında.

Ama yine de pişman değilim,
Yine de güzeldi sevmek böylesine.
Bir çiçeğin açışı gibi saf,
Bir çocuğun gülüşü gibi temiz.

Çok seven idim,
Çok kaybettim belki,
Ama asla sevgiden vazgeçmedim.
İşte en büyük hikâyem bu benim...
Şiir Hamit Atay