Tabiat anaya inat, kış ortasında seni,
Gül filizleri ümit edecek kadar çok sevdim.
Üşümüş parmaklarımın bir eldivene hasret,
Olduğu kadar, çok sevdi seni yüreğim,
Her şeye rağmen belki demeyi öğrendim.
Yokluğun dayandıkça boğazıma keskin bıçağını,
Ben adınla süslü masallar dinlettim kalbime her gece.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta