yaşamdı
bir kac kişi kendini aradı
sonu belli bir romandı geri kalanı
bilinmemiş bir öpüştük
kekremsi taddık dilimizde
söylenmemiş sözdük
kaldık kendi içimizde
ne çok dolaştık
nasıl taşıdık bunca düşkırıklığını yanımızda?
kimbilir kaç ölüm gelip geçti yaşamamızdan
-her şey olması gerektiği gibi-
ah! kaç ömür ki bu iç çekişle eskidi
kendimizi eleyip kendimizden
yaşami öğüttük durmadan
çoğalmak mümkün mü
ufala(n) madan?
Kayıt Tarihi : 17.2.2005 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiirinizde 'yaşam' sözcüğünü kulağı tırmalayacak,
şiirin musikisini bozacak şekillerde ve bollukta kullanmışsınız.Bence şiirde kulağı ve duyguları
birlikte dengelemeye daha çok dikkat etmelisiniz
Sevgilerle kalınız...
Enver Özçağlayan
Şairemiz dizeleri ile yaşamımızı önümüze serdi.
Bu güzel yüreğe sevgiler.
Kurula teşekkürler.
Kutluyorum
Behruz Dijurian
yaşami öğüttük durmadan
çoğalmak mümkün mü
ufala(n) madan
Azalırken çoğalmanın öyküsü ...
Ya da kaybettiğimiz kendimizi yine iç yolculuklarımızda aramak ...
Tebrikler şair...
Seçici kurul...
TEŞEKKÜRLER...
TÜM YORUMLAR (17)