Çok sabahçı kahvelerinde çay içtik içtik içtik lakin insanların kahbesinide kalpteninide seçmeyi sırtımızdan
vurulsak da duymasak ta kalbimizin acısını asla dindiremedik ona halen sabahçı kahvelerinde gelen insan
sandığımız kahbeler den ögrenmek istedik acımızı açtıkları gibi de kapatmalarını da biliyorlarmıydı!.
Çünkü insan denen insandan eser kalmamıştı sabahçı kahvesinin ince belli çayımızın demli buğusunda..
Kayıt Tarihi : 5.2.2020 07:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!