O kadar çok rahatım ki;
Dünya'ya dair hiç bir hevesim kalmadı.
Yaşamak, gün ile gece aralığından ibaret sadece.
Hayata dair hiç bir anlam bulmuyor bendeki bende.
Ne gelecek kaygısı, ne de geçmişin acısı...
Hiç bir his ruhumda barınmıyor artık !..
Saldım kendimi ters bir suya;
Özlem düştü yüreğimden,
Bırak İstanbul bana hasret kalsın !..
Sahilde denize karşı bir çay ocağında,
Demli bir çay içmek dostlarla akşam serinliğinde.
Yavrularımın gülüşleri, bakmaya doyamadığım gül yüzleri...
Doksaniki yaşındaki anamın yaşlı gözleri...
Hasta ablamın o tatlı , o anaç serzenişleri,
…….. ve daha neler neler !...
Hiç biri, ama hiç biri artık dokunmuyor yüreğime.
O kadar rahatım ki;
Belki bir ölü gibi, belki Bir ölü 'den daha rahat !..
Hafızamı kaybetmişim gibi;
Çok az şey hatırlıyorum kendime dair...
Bazen kendimi bile, kimim diye düşünüyorum.
'' Hayattan kopmak '' dedikleri bu olsa gerek...
Çok rahatım, Çoook !...
Ah ulan ah !...
Nasıl bir memleket ki;
Hırsıza hırsız demek suç oldu...
Kalsak hapis, işkence, zulüm.
Gitmenin karşılığı ise, firari bir ölüm !..
Yaşamım gibi, ölümümde kaçak ve gizlice.
Çok Rahatım artık !..
Hem de, Çoook!
14 Ekim 2018 / Canvey Island- İngiltere
Ramazan SarıtemurKayıt Tarihi : 15.10.2018 01:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nasıl bir şey bu... hiç bir şey hatırlayamıyorum.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!