Çok Özlüyorum Şiiri - Bahattin Tonbul

Karanlık uykusuz bir gecenin sabahı
Çıktım evimizden
Kendimi anıttepe yürüyüş parkurunda buldum
Güneş hala doğmamış
Sense yoksun yanımda
İçim içime sığmıyor
Nefes alıp vermem hızlandı
Çünkü seni gördüm
Güneşin doğuşuyla birlikte
Karşımda duruyorsun
Evlerin arasından bana el sallıyorsun
Sen benim canımsın
Diye sesleniyorsun

İşte o an nefesini ensemde hissediyorum
İçim ürperiyor
Titriyorum.
Çıkma… gitme kal orada ne olur
Kalbimin derinliklerinde duruyorsun
Seninle yürüyorum
Yeter ki sen yorulma diye
Ağlama bende ağlarım
Biliyorsun sana dayanamam
Kıyamam sana hiç
Hey Allah’ım hey güneş yükseldikçe görünmez oldun
Çimlerin üzerinde
Bir sürü kuş konmuş yoksa bunlardan birisimizin
Ne olursan ol
Aşkın içimde ateş
Bak atamda uyanmış bize bakıyor
Seni görüyor
Beni ise izliyor bunu biliyorum
Seni seven ben
Sensizken inan çok özlüyorum
Bahattin Tonbul
6.9.2011