Sonunda dediğini yaptın!
Hiç tatile çıkamamıştın ya yıllardır,
Ansızın çekip gittin işte
Hiç dönmemecesine hem de
Ardında bunca gözü yaşlı bıraktın!
Böyle mi olmalıydı arkadaşım?
Canım, sırdaşım, can yoldaşım?
İnsan kardeşine haber etmez mi?
Uzun uzun çalan telefonuna
Cevap dahi veremez mi?
Kimseyi kırmadın, kırıldın hep
En hüzünlü anında bile gülümsedin,
Oysa ne çok acı gizliydi o tertemiz yüreğinde, kimbilir?
Ser verip sır vermedin...
Melek gibisin diyordum ya sana, bak
Onlar kadar masum, hem de baharında yaşamının
Uykunda bizi terkettin!
Kalbin öksüz bıraktı bizi,
Rahmetli annem gibi...
Şaka geliyor yokluğun,
Seni tanıyan, seven herkese...
Bir umut işte, bekliyoruz,
Hala telefonumuz çalacak ya da
Ansızın çıkıp geleceksin sanıyoruz
Hele ben,
En çok sevdiğin, tek kız kardeşin?
Öyle tütüyorsun ki burnumda
Anlatılası yok, imkansız hatta...
Avutmuyor hiçbirşey, avutamaz da...
Kayıt Tarihi : 16.9.2005 23:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)