Köydeyken bana yaptığın tahta arabayı
O saf köylü kılığınla
Kafandaki şapkayı
Pürümüz lambasını lehimlerini
Yorgun ve sinirli geldiğin gece vardiyalarını
Beni sokakta dizlerimin üzerinde oynarken
Delirip sırtımda kırdığın kalası
Yeni aldığın ayakkablarımı çamurladığım için
Beni bir donla bırakıp
Elektrik kablosuyla dövmeni
Ben bunları bile özledim baba
Seni çok özledim
Gözümün önünde incir ağacından düşmeni
Cebinden yürüttüğüm gıcır beşlikleri
El beyi olupta biz beyi olmamanı
Grevlerde lokavtlarda
Beni atarlar işten diyen
Çaresiz bakan gözlerini
Millet vergi kaçırırken
Aldığın televizyona
Büyük bir gururla yapıştırdığın bandrolü
Hatta televizyona yaptırdığın kilitli örtüyü
Senin o amansız hastalığını
Önce beddualarını
Sonra o içten dualarını
Sana kan bulmak için koşuşturmalarımı
Ayaklarını ovmalarımı
Seni güldürerek yedirdiğim yemekleri
Senin taklidini yapmayı
Çok özledim baba
Ben seni çok özledim
İş yerimi bir günlüğüne sana bırakıp
Ailemle bir kez pikniğe gittiğim için
Eşşek kadar adam olmuşken
Senden dayak yemeği
Ama yinede beni sevmeni
Seni sevmeyi çok özledim baba
Senin saçını sakalını traş etmeyi
İyi veya kötü herşeyini
Seni çok özledim baba
Çok muhtacım sana dualarına
Yanımda olamıycaksın biliyorum baba
o zaman sen al beni yanına
Kayıt Tarihi : 8.12.2006 20:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dürüst çilekeş adam gibi adamdı hiç birimiz onun gibi olamadık doğruları yanlışlarını sildi süpürdü babamdı allah rahmet eylesin
![Ünal Ulaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/08/cok-ozledim-baba.jpg)
Sen acılar içinde kıvranırkan beni düşünmüştün
Son nefesini verirken ‘gülüme iyi bakın’ demiştin
Ne yazık ki benim ellerim kollarım bağlı şimdilerde
Hayata tutunmaya çabalıyorum yalnız başıma, sensiz
Sen vedalaşırken yaşamla yanında olamamaktan
Sana erişememenin, sana doyamamanın, seni özlemenin
Travmaları kalın bir zincir gibi ruhuma dolanmış
Daima taşıdığım, hep taşıyacağım.....
‘Beni de yanına al!’ diye bağırmak,
Haykırmak boğazım yırtılırcasına
Sensizlikte
Sessizliği artık yaşayamayacağım...
‘Ne olur kurtar beni, al yanına...
Baba...babacığım....' ........sadece gül....... 1985
TÜM YORUMLAR (2)