Çok Özledim… Şiiri - Mustafa Tekağa

İnsan neleri özlemez ki;
Sevdiklerini, geri getiremeyeceklerini,
Ben de o kadar çok özledim ki:
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Sokaklarda özgürce oynamayı,
Yollarda çift kale maç yapmayı,
Sapanla kiremit, cam kırıp,
Akşam evde bir araba sopa yemeyi,
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Elektriksiz, lambasız, gaz lambalı odaları,
İnternetsiz, televizyonsuz sohbetleri,
Kendi yaptığımız, tahtadan, çamurdan oyuncakları,
Komşu bahçesinden aşırdığımız, incirleri,
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Tatillerde bahçe işlerini,
Yazın pamuk sıkı, çapa yapmayı,
Geceleri geç vakte kadar oynamayı,
Kilitsiz evleri, bazlama kokulu mutfakları,
Ekmek üstüne yağ sürüp toz şekerle yemeyi,
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Dershanesiz, ödevsiz okulları,
Tek ayak üstünde cezaları,
Gazete kağıdı ile kaplanmış defterleri,
Servissiz okul yolları,
Şemsiyesiz, ceketsiz kışları,
Gübre çuvalından çantaları,
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Yolda at arabasına binip, kamçı ile inmeleri,
Yüzmeyi kesiklerde, arklarda öğrenmeyi,
İlkokul bitince, her yaz çırak olmayı,
Harçlıklarla, sadece oyuncak almayı,
Her şeyimizi arkadaşlarla paylaşmayı
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Kurufasulyenin,
Sütlaçın tadını,
Kundura ayakkabının kıymetini,
Bayramları, el öpmeleri, harçlık beklemeleri,
Harçlık verenlere, tekrar tekrar gitmeleri,
Topladığımız şekerleri gizlice saymayı,
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.
Kış gecelerinde ki; sohbetleri,
Yağmurda, soğukta oyunları,
Çıkık, kırıklarımızı olçumcuya bakıtmayı,
Korkularımızı, tembelliklerimizi hocaya okutmayı,
Bir odada yatıp, kardeşlerimizin kokusunu almayı
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Yazlık sinemalara ailece gitmeleri,
Kilo ile alınan dondurmalara bile doymamayı,
Karpuzu kabuğuna kadar sıyırmaları,
Saklanmış bayramlık şekerleri gizlice yemeleri
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

İnsan neleri özlemez ki;
Sevdiklerini, geri getiremeyeceklerini,
Ben de o kadar çok özledim ki:
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Şimdikilere ders olsun bütün bunlar,
Keşke yine yaşasa bunları bütün çocuklar,
Kardeşliği, arkadaşlığı böyle yaşasalar,
Artık çok geç,
İmkansız bütün bunlar,
İşte onun için;
Çok özledim.
Çocukluğumu, o çocukluğun masumluklarını.

Finike, 2010