Çok özledim Şiiri - Oktay Çekal

Çok özledim

Bir duygunun kollarında, yüreğim gidiyor,
Ruhum kayıp tenimden, çıkmış suskunum,
İçimde mahzenim dolmuş, taşıyor yıllara,
Ben sevgiye sarılmak istiyorum, çok özledim…

Kollarım hasret mutluluğun sarılmasına, kırık kanadım,
Uçamıyorum hayata tırmanan gözlerim var,
Bakışlarımda gördüğüm kâbusta, mahkûmum,
Ben uykumda bile huzuru, çok özledim…

Kanar etim sel olurum ruhuma, alır götürürüm,
Susamam bir lal gibi, duramam batarım canıma,
Rüzgârların dalgalara bıraktığı, esinti olur dokunurum,
Yinede gözlerine bakmayı, çok özledim…

Şakıyan kuşların seslerinde huzur var,
Güneşin gözlerinden geliyor mutluluk,
Mantığım hayatı süzüyor bir elekten,
Kol kola senle dolaşmayı, çok özledim…

Oktay ÇEKAL
19.06.2012-15.18