Çok Özlediğim Aydınlığı Haykırıverdim

İşte yine etraf
Geceye vurgun.
Ve ben yorgunum.
Yorgun...
Bir ben var
Bir de onlar
Aklımdan çıkaramadığım.
Ve yine tabi ki
Her yerde ışık var.
Ben ise karanlıkta kala, kala
Işıktan korkar oldum.
Gözlerim kararıyor.
Başım dönüyor.
Anlaşılan yine
Aydınlık beni kabul etmiyor.
Hiç üzülmüyorum bu duruma.
Zaten
Aydınlıklar uğruna can verenler değil midir?
Her şeyi göze alan.
Dışarıda güvercinler barış içinde, özgürce uçarken
Kapalı kapılar ardında bırakılan
Umarsız ile suskunlar olamaz ki!
Yani demem o ki
Gözlerim de kararsa
Başım da dönse
Özgürlük ve barış için dimdik, inatla
Ve bir o kadar da hırsla
Hırsla çalışacağım yine.
Ve haykıracağım işte...