Çok önemsediğim bir şeyi yüz yıllar önce ...

Bir kaç yüz yıl harcadım bir solukta
bir kaç yüz yıl harcandım
tıkabasa sen doldum sen oldum sonunda
yüz yılları dolaştım dolaştım yüz yıllarca
bir çağdan öbürüne bir solukta yol aldım
aşk ter içinde kaldımda
yorulmadım usanmadım
kayıplar gördüm bulunmayı bekleyen
hatırlanmayı bekleyen unutulmuşlar gördüm
tanıdık yüzler gördüm alıngan ağlamaklı
çagına sığmayanlar gördüm
bir de bir ömrün altında sıkışanlar
yüz yıllar öncesine daldım zaman zaman
gözüm seğirdi gönlüm seğirdi
seni bulmanın heyecanıyla tutuştum zaman zaman
aşk,vefa, muhabbet sende toplanmıştı sanki
gerisi sana benzemenin telaşıydı
madem ölüm değişmeyen tek gerçekti-şimdilik-
önce ben karşılayıp seni anlatmalıydım
alınganlıgını,sevecenliğini
kimsesiz aşkları nasıl emzirdiğini
nasıl sahip çıktığını kimsesiz aşklara
atomu çekirdeğinden ayırsalar
nasıl canının yandıgını

Sandım, ölümü önce ben karşıladım
meğer çoktan tanışmışsınız bile
dur dedi dur birde benden dinle
sonra seni anlattı bana uzun uzun
en son KEŞKEYLE baslamışsın bitane
ölüm bile ürperdi
KEŞKE bunu bana deseydin diyecektim
ölüm gülüverdi
yüz yıllar öncesinde yitirdiğim sandığım
ve hep ötelerde aradığım

Sen bir çiçeğin gülüşünde saklı kal
sen bir çocuğun gülüsünde saklı kal
sen gülüşümde saklı kal
ben yüz yıllar öncesinde yitirilmiş gibiyim
çok yorgunum
çok yorgunum
anla beni kadınım
anla beni