Çok Oldu Ben Aşkı Rafa Kaldıralı

Çok oldu ben aşkı rafa kaldıralı,
Bastırıldığında acıyan yanlarımı aldıralı.
Eskidendi Leyla Mecnun hikâyelerine inanışım;
Eskidendi sevdiğim birine Gordion düğümleriyle bağlanışım.
Çok oldu gönül köşkünü kapattığıma.
Siyah beyaz Türk filmleri çekilmiyor artık gönül köşkümde.
Kederinden ölen bir adam değilim.
Kovdum bütün kederlerimi.
Ve ardı sıra kilitledim bütün kapılarımı.
Âşık olmadan da sevebiliyorum artık.
Aşksızda yaşayabiliyormuşum meğer.
Aşk olmazsa olmazı değilmiş hayatın.
Giden gittiğinde ciğerlerini de söküp gitmeyebiliyormuş.
Dost da kalabiliyormuş insan böyle âşık olmadan sevdiğinde.
Onun anılarının olduğu şehirlerde o olmadan da dolaşabiliyor,
Başka konukları da ağırlayabiliyormuşum,
Eskidenmiş ya eskiden…

Yani güzel abim benim,
Güzel aşık öldü be!
Ne de güzel aşıktım,
Nede güzel aşık oluyordum aşık olunca.
Yemeden içmeden kesiliyor,
Uykularımı yitiriyordum.
Ama bir işe yaramıyordu,
Sırf kendi canımı acıtmaktan başka.
Ama güzel kadınlara aşık oluyordum hani laf aramızda.
Koca burunlusu da oluyordu içlerinde,
Hilal kaşlısı da.
Ama benim kadınlarımdı onlar,
Çirkinde olsa güzel de olsa benim kadınım.
Ve benim prensesimdi onlar.
Lakin bütün prenseslerde çıplak olmaz ki be gözüm!
Her şey lay lay lom oluyordu en başta,
Sonra maskeler düşüyordu yüzlerden.
Bunun için olsa gerek artık vazgeçtim aşık olmaktan.
Bana aşık olacaklarda diyeceğim yok.
Fakat bilinsin isterim,
Aldığını satan bir adamım ben artık.

Bak hüzzam bir faslın nağmelerinde şimdi gönlüm.
Parmaklarım kanununda faslın.
Yüreğimi koyduğum her bir işten canım yandı be gözüm…
Muhabbet bağına girmiyorum,
Bütün meyhanelerini dolaşmıyorum İstanbul'un.
Agorayla kopardım bağlarımı.
El çek tabip dedim el çek yaram üstünden,
Sen benim ilacımı bile bilmezsin.
Beni bu dertlere salanı getir.
Getirsen de kâr etmez,
Benim için öldü(n) artık.
Benim için,
Öldü,
A(r) tık…