Mor dağların mor sümbülüsün
Sen benim en nadide çiçeğimsin
Hangi el koparıp aldı seni toprağından
Serin yaylalarda, başı dumanlı dağlarda
Seni aradım yoktun, neredesin
Karlı doruklarda kardelenlere sordum
Billur derelerde, tozlu, taşlı patikalarda
Kış, yaz demedim aradım dört mevsim
Sen sensizliği bilemezsin
Çünkü sen bensiz değilsin
Sensizliği bir tek ben bilirim
Şırıl, şırıl akan pınarın,
Gökyüzünde renk, renk açan yağmurun
Altında murat almak için seni bekledim
Gelmedin.
Mor dağların boranı
Yeşil yaylaların güneşisin
Sensiz dönmeyen bir dünyanın ta ortasında
Ayakta kalamam düşerim
Un ufak olur savrulur zerrelerim
Bozkırlarda bozlaklarla çağırıyorum seni
Yüreğime çöktü dayanılmaz acısı yokluğunun
Bir tek ben kaldım aşkı uğruna bülbül gibi
Feryadı figan eden, meltemden yardım dileyen
Dil söylemese de gönül isyan ediyor
Yetti gayrı canıma bu manasız ayrılık
Gel artık gel n’olursun, nazlanma
Adresi olmaz özlemlerin, hasretin
Çok naz âşık usandırır / mı?
Dinmez ER / Çeşme / 2012. 06. 03 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 4.6.2012 00:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok çok güzeldi..ant+10
saygımla...
TÜM YORUMLAR (1)