Çok Mu Şey İstedim Şiiri - Yunus Güngör

ÇOK MU ŞEY İSTEDİM

Çok mu şey istemiştim
Bilmem bu cimri dünyadan
Oysa çok fakir mütevaziydi dileklerim
Yoktu öyle ışıltılı hayellerim para pul şandan
Ne de öyle şatafat lükse dair heveslerim
Her şey olduğu kadardı gözüm yoktu çoktan

Evet mutlaka mantık da olacak bilirim
Ama düşmeden plan küçük hesaplar içine
gerçekten beni seven birini isterdim
Ve Kabullenecek beni her kötü özelliğimle
Pasaklılığım dışımda da yoktur kötü bir şeyim
Hani ya kötü özelliğim dediysem de
Bazen çok renkli esprili çok deliyim
Taş çıkartırken cem yılmaz şener şen'e
Bazen de simsiyah gece kadar sessizim
saatlerce çıkmazken ağzımdan tek kelime

Okumuştum bir rus yazarının eserinde
O romanda rastlamıştım ilk kez gerçek sevene
İşte hep beklenendi böyle seven bende de
Olmasada romandaki gibi kelimesi kelimesine
yeterdi böyle sevgiinin onda biri bile

Hani Hesapsız koşulsuz bir teslimiyetle
Gemiler yakacaktı bakıp da bir sözüme
Ve tek o son liman beni bilipte
kırpmayacaktı şaşırıpta hiç bir şekilde
Hani ya kaş göz tenhalarda gizlice
başka limanların o hırsız avcı bekleyenlerine

Ama yok beklenen olmadı
Malesef ben değildim
mutlu biten romanın kahramanı
Belliydi hep aynıydı rollerim
Hani ya hep biz oynarken ser sefil yalnızları

Hani ya olsaydım o romandaki
o yoksul balıkçı gibi bende
İstemezdim hayattan yeminle başka şeyi
kavuşsaydım gerçek seven böyle birine
Ve inanın hiç önemli değildi kaşı gözü fiziği
hiç farketmezdi olmasaydı bile
mavi göz tatlı bir yüz o romandaki gibi
Yalansız kirli olmayan bir kalple
Kuruş çıkarsız çok sevsin yeterdi
Hani ya kalbinin diğer yarısını ben bilipte