Çok Küçüktü Herşey Şiiri - Yasin Yamak

''Şunu sakın aklından çıkarma''ydı hayatım babamın dilinde,
Dili çoğu kez elleriydi,korktuğum ve içimi titreten.
Nasihatleri harmanlayıp nefes nefese içime çekerken,
Daha büyümem için çok küçüktü herşey.

''Üstünü kirletme''ydi hayatım annemin zihninde,
Zihni çoğu kez karışıktı,şaşırdığım ve yüzümü güldüren.
Kızgınlığını istifleyip,sıcağı sıcağına içimde eritirken,
Daha kirlenmemek için çok küçüktü herşey.

Paldır küldür yere düşüp çamurlara yaslanmaktı büyümek,
Ya da aynı kıza aşık olup, olup da bir türlü söyleyememek...
Yokuşa sürüp bisikletleri,hızla aşağı süzülürken,
Taşlarda kanayan ellerimize bakıp ağlamaktı belki büyümek.
Leblebi tozunu genzimize kaçırıp,
Annemizin hazırladığı kahvaltıyı en iyi dostumuzla beraber yemekti çocukluk.

Hergün babamızı gözümüzde daha bir büyütüp de,
Onu örnek alıp,onun gibi yürümekti büyümek.
Her gece yatağa girerken masum ellrimizi ailemiz için kaldırıp,
Uğruna dua etmekti çocukluk.
Sırf kızdırıp da sinir etmek uğruna,
Annemizin ayakkabılarını çöpte saklamaktı çocukluk.

Her defasında yanılıp da nasihatlere kulak kabartmaktı hayatım,
Yaşamaya çalıştıkça zorlardı,daha çok ufaktım.
Afacan çığlıklarla karşılayabilmek uğruna büyümeyi,
Bilseydim,çocuk kalabilseydim...
Çocukluktu hayatım büyümek isterken,
Meğer büyümemekmiş hayat,çocukluğu özlerken...