Çok Kötüsün Şiiri - Erol Ars

aydınlığı karanlığa boğduruyorlar
alkışlıyorsun
iyiyi kötüye
bilgeyi cahile
bilimi batıla kırdırıyorlar
alkışlıyorsun
ormanları
dağları yok ediyorlar
dereleri, ırmakları kurutuyorlar
insana, hayvana, doğaya, yaşama ait ne varsa paraya çeviriyorlar
havayı
toprağı
suyu zehirliyorlar
omuz silkiyorsun
gerçeğe yalan
doğruya eğri
diyorlar
inanıyorsun
çocuk çığlıkları
yankılanıyor
taş duvarların ardında
duymazdan geliyorsun
sevgiye
merhamete
adalete
insanlığa dair ne varsa yok ediyorlar
umursamıyorsun
savaş karşıtlarına
vicdani reddiyetcilere
"hain" diyorlar
sen de diyorsun
...
kötüsün
çok kötüsün
yaşatmayı reddedecek kadar
yoksulluğunun nedenini savunacak kadar kötüsün
nasırlı ellere
alın terine
ekmek kokan ömürlere
ihanet edecek kadar kötüsün
haksızlığa
zulüme
talana
vicdansızlığa sahip çıkacak kadar kötüsün
çok kötüsün
kötüden de kötüsün
duyarsızsın
bencilsin
yalancısın
inkarcısın
kendine
kendi sınıfına ihanet edecek kadar kötüsün, vefasızsın
fi tarihinde devinen
yosunlaşmış zamanın sesi
usun teslimiyetinden türüyen vicdanın taş kesmiş halisin
seni bir lokma ekmeğe şükrettiren
tahtları
sarayları
saltanatları
baştacı yapacak kadar kendine düşmansın
her gün öldürülüyorlar seni
farkında değilsin
öylesine afyonlanmışsın ki
yaşadığını sanıyorsun
yere göğe sığdıramadığın
o paragöz ucube
yaşamın can damarlarını yırttı
yerin göğün bağı koptu
dikiş tutmuyor ozon tabakası
celladına aşık olanın
aklı, vicdanı çürür
en ince hücrene kadar çürümüşsün
kötüsün
çok kötüsün
avcı gibi
kasap gibi
kürkçü gibi
arenadaki katil gibi
savaş gibi kötüsün
...
nazım'ın dediği gibi:
"(...) ve bu dünyada
bu zulüm senin sayende.
ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin..."