Çok kısık sesle konuşuyorum kendimle
Birde suyu çıkmış demimle
Hangi derede hangi arada kalmıştım
Bu yağmurda yanaklarım ayazda açık kalmıştı
Haliyle birazcık ıslanmış
Bugün bir değişiğiz
Bugün yağmurdayız
Yanaklarımız ıslanırda
Soğukla titreriz
Sevdiklerimiz demini almış çay gibi
İçimizi ısıtmaya muktedir de
Bulabilene aşk olsun
Zor zamanların
Zor saatlerinde
Rengini bilemezsin yağmurun, kederin
Sen hangi renkte ne görmek istiyorsan
Onu görürsün çizilmiş yerine konmuş dekorda
O renklerin adını hiç bilmedik
Hep uydurduk gitti
Küskün bir ömrün
Kurumuş fidanıyken,
Daha ne kadar üzebilirler
İncecik yüreğimi
Güneş geçse bile
Gram direnç göstermez tutmak için içinde
İncecik yüreğim
Öfkenin şiddeti yağmurda gizli
Kum tanesi gibi çarpar yüzüne
Her tanede bir acı yüreğinde
Yanaklarımdaki suyolları
Yağmurdan değil di ki
Yağmur ağlatmamıştı beni
Belki biraz bahanem olmuştu
Oda belki
Çok kısık sesle konuşuyorum kendimle
Kendim kendimi
Dinlemek bile istemiyor gibi
Bir düşünceyi
Bir de geceyi bölmeden yaşamak isterim
Zor zamanların
Zor saatlerinde
Biraz bencillik yapıp
Kendimle kendim kalmak istiyorum
Ağır geliyor gibi insanlar üstüme
Günahlar içinde bir şehir
Umursayanı olmadı bugüne kadar
Ucundan tutanı çok oldu
Mezara götüremediğini bildiği halde
Günahla dolu dünya çok ağladı
Bırakıyorum sizi
Yüreğim incecik
Yangın yerinde kaybettim kendimi
İlk çocukluğumdu ve bir daha hiç göremedim onu
Çok erken olgunlaştık belki
Oyuncak trene hasret
Ne zaman uçak görsem
Hep pilot olurum içimden
Susar incecik yüreğim kum olur
Kumlar savrulur fırtınam olur
Yüreğim incecik
Çok kısık sesle konuşurum kendimle
Deliliğim ilk alametleri
Damarlarımdaki kandandır değil mi?
Çekinmeyin söyleyin yüzüme
Zaten söylediniz içinizden
Mertçe diliniz ile söylesenize
Vurmadan arkadan kalleşçe
Deliliğim ayıp değil
Hep susarken artık
Çok kısık sesle konuşurum kendimle
Bırakıyorum sizi
İnanmadınız belki
Gitmeler, kalbe düştüğü an
Bastığın toprakta
İncecik yürekte acı çeker
Konuşursun kendinle
Hem de çok,
Çok kısık sesle
Gittiğin yerlerde
Doğduğun yerlerde
Sende yabancısındır artık
Tanıyanların bildik insanı isteseler de
Gittiğini göremezler kör yüreklerinle
Kör kütük sarhoş olmak günah bana
Dindirilmesi gerekti
Bu kum fırtınasının
İncecik yüreğimin de susması gerekti..
Ayaklarım yollarında
İncecik yüreğim sustu……
Kayıt Tarihi : 17.12.2005 10:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

kendim kendimi
dinlemek bile istemiyor gibi'
ve bazen duyup da cevap verecek diye korkuyorum, şiirin kalbi burası...çok güzel.
TÜM YORUMLAR (2)