Çok Kez Düştük Çıkmazlara

Çok kez düştük çıkmazlara
Ne ışık vardı yolun sonunda ne bir umut kırıntısı
Süslü cümleler ardına gizlenen şair müsvettelerinin
O ziyanlık hayatlarından birer parça yapıştı üzerimize
Sıyırdık yepyeni sevda sözleriyle attık üzerimizden
Adam gibi sevmek vardı işin sırrında
Sevmenin hakkını vermek
Karşılık beklemek değil
Umut etmek değil
Mutluluk ummak
Kendimize değil
Ben kelimesinden sıyrılarak sevmek
Yüreğimizce adam olduk
Büyümenin sancılarını çekmek hiç bitmeyecekti bu yüzden
Son nefeste dahi bunun sancısı sızlayacaktı sol yanımızda
Giden olduk
Kalan olduk
Ayrılan yolların ayrımlarında kesilen nefes olduk
Hep bir kimlik taşıma kaygısı olmadığı için belki de
Sevda adına her cümlede imla ya da imzaydık...
Çoğu kez yalnız kaldık...
İnandık
Koşulsuz
Beklentisiz
Sadece inandık
Aslında
Başından sonuna
Bu film şeridinin tamamında kendi içimize sığdıramadığımız
Bir yalnızlık kıskacındaydık! ! !