Çok Kalabalık Yalnız Adam

Anlamıyorum kimseyi
Münferitlerin nedir ki denklemi ?
Bir insan bir baba bir çocuk
Kaldıramaz mı evreni ?
Ya da elimden tutarsan çözeriz belki kaideyi
Her yolumun ucunda beliriverdi yenilgi
Ama susmadı susturamadım içimdeki minik devrimi
Cennetin Vahalarından bir tahtta gördüm kendimi
Ebabiller çağırıyor şiirlerimi
Önümde oynayan günahsız çocukları izliyorum
Her seferinde kendi çocukluğumu düşlüyorum
Kaybettiğim arkadaşlar , dostlar , fırsatlar bırakmıyor aklımı
Kaybetmeye alıştım
Acıtmıyor hiçbir şey
Gözümden yaş akması için melek olması gerekiyor annemin
Ya da sarmalı etrafımı yalnızlığın soğuk hissi
Belki ben istedim bunu belki içimde çocuğun kalbindeki ıssız inilti.