Çok Hayalim Vardı Şiiri - Baki Ortak

Bir çok hayalim vardı,
Gökyüzüne asılı bir kuş gibi özgür,
Ama hiçbiri olmadı,
Hepsi elimden kayıp gitti,
Birer birer düşlerim kırıldı,
Ve ben, ellerimde boşlukla kaldım.

Şansım mı kötü, bilmiyorum,
Bir çok insanın yolu ışıl ışıl,
Benim yolum taşlı, dikenli,
Ama yıkılmadım,
Ayakta kalmak için çırpınıyorum hâlâ.

Geceleri uyumam,
Rüyalarım bile ağlar benimle,
Kalbim kırık dökük ama hâlâ atıyor,
Ve ben, gözyaşlarımı silip,
Bir avuç umutla yola çıkıyorum.

Her kaybedişimde bir parçam gidiyor,
Ama ruhum direniyor,
Hayata tutunmak için,
Bir nefes için,
Bir gülüş için,
Bir sabah ışığı için…

Bazen içimde fırtınalar kopuyor,
Dışarıda herkes gülüyor,
Kimse bilmiyor içimdeki yangını,
Kendimden kaçıyorum bazen,
Ama yeniden dönüyorum aynaya,
Ve görüyorum: hâlâ savaşan bir yürek var.

Acılar öğretir, gözyaşları güç verir,
Yalnızlık bir öğretmen gibi yakamı bırakmaz,
Ama ben vazgeçmedim,
Her düşüşte yeniden kalktım,
Ve her acıyı içime çekip
Güçle döndüm ayağa.

Ve işte şimdi,
Bu sessizlikten yükselen çığlıkta,
Bir isim yankılanıyor,
— adı Kul Ortak...
Bir umut, bir acı, bir tutku:

KUL ORTAK