Hep kurcalar,
Zihnimi...
Takılır gözlerime,
Kanca gibi...
Hani vardırya,
İki kelam arasında,
O ahlar,o vahlar,
Yalancıktan pişmanlıklar.
Bazende...
Zoraki atılan kahkahalar..!
.
Hele o..
İte kaka,
Ikına sıkıla,
İki dudağın arasından,
Zorunlu çıkan,
Kokuşmuş iltifatlar..
.
.
Ardından...
Üzerleri açık,
Çatısız,kiremitsiz.
Mantıksız yalanlar..!
.
.
.
Ve o,
Bukalemun suratlı,
Madikçiler,
Salaga yatanlar...
.
Ne etsekte..
Akortu tutmaz gayri,
Bu yalan Dünyanın..!
.
.
O bile çaresiz..
Çizmişler karizmasını
Zavalli şeytanın..!
.
Onlarda...
Kırmış kirişi,
Üç harfliler,periler,
.
.
Artık..
Sarmış her yeri,
Pirana gibi,
O çok harfli haramiler.!
Kayıt Tarihi : 22.11.2014 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşadığımız çağın verilerini düşünerek, toplumsal kültürsüzlüğün, yozlaşan yüzsüz insanların, yapmacık sahteliklerin, gerçek insan duygu ve düşüncesinden uzaklaşmasını ne güzel mizah yapmışsınız. Duyarlı dost; bir gerçek bir milyon yalandan daha geçerlidir. Yazıklar olsun bu çağda cahil kalan, kendini yetiştirmeyi bilemeyen kör insanlara; onlar öküzün trene baktığı gibi bakıyorlar. Dün akşam bir komşumdan bilgi almak, bir şey sormak için kapısını çaldım. 'Ben şimdi 'SOHBETE'( ! ) gidiyorum, yarın olsa olmaz mı?' sorusuyla karşılaştığımda; o zatı muhteremin kapısını çaldığım için ne kadar pişman olduğumu anlatamam. İşte biz, işte halimiz. Kültür düzeyinde tüm milletler içinde son sırada yerimiz... Selamlar, sevgiler. Paylaşım için teşekkürler....++
TÜM YORUMLAR (32)