Çok Güç Şiiri - Halil Gürbüz

İki gün güleryüz gösteremeyecek miyim; hayata..?
Üç gün yüzünü güldüremeyecek miyim; kimsenin?
Bir gün içinde gömülecek hayatın mazi_si_ne; geçmişim..¿
Birgün ölecek son defa; bu beden de, ben_de; susacak sözlerim...

Ne tahammülsüz oldum artık yanlışlara, doğrumu dediklerim...

Hüzün evladım değil ki, bir mirasçım kalsın yarınlara...
Mutluluk da kârım değil, kardankadınlarla bir eriyorken sevgilerim...
Bu olsa gerek en acı kayıpların arasından sırıtabilmek...
Oysa sessiz; gizlice basılan evim,yapılan yuvam hep yıkılan mabedim...

Gücü tükenmiş bileklerin çaresizliğine esir düşen cümlelerim...

Sükut gibi ruhumun infazını işlerken kanunsuz hecelerin...
Talebi azalmış dileklerin umutsuzluğuna ve sahipsizliğine bakarken...
Yine buz kestim hayattan; kayıp semasından düşeceğim
Yalnızca değil ki gözünüzden, dilinizden bin parça-da gönlünüzden...

Ne kalmıştır ki geriye, gidenler gitmiştir de-sen; benliğimizden..!