Çok görmeyin Şiiri - İsmail Baykal

Yokluğunda
İlk önçe kendime yabancılaşmıştım..
Güz kadar soğuktu çiçekler.
Su tadını yitirmişti..
Her şey gibi
Şımartılmaya muhtaç olan yüreğimin..
Yine başı beladaydı..
Önçe dilim küsmüştü bana..
Sonrasında..
Her şey..
Susmuştu..
Hani son konuşmamızda
Senin sustuğun gibi..

Ne milatın anlamı vardı
Nede aldığım nefesin tadı..
Bende hayat
Seninleyken ve senden sonrası diye
Başlıyordu..
Ama
Adın dı sadece bana miras kalan
Dudaklarımın arasında
Ezip durduğum..
Zaman zaman küfürle tuzlayıp ta yuttuğum..

Bana inan
Artık çok mutluyum..
Arsız yüreğim..
Hala almamış olsa gerek dersini..
Doymamış olsa gerek..
Kopuk eksik kalan ayrılıklara..
Yaşamayıpta…
Yaşamak için yarına bıraktıklarına ki..
Kendini denize teslim etti..

Umarsızça..
Tek farkla
Bu defa ipler sadece onun avuclarında…
Çok görmeyin..
Yorgunluktan olsa gerek..