Çok geç olmadan Şiiri - Orhan Kutlu

Sensiz bir cehennem çukurundayım
Vermeden son nefesimi
Diri diri gömdüler beni
Güneşimi kapadılar
Üstüme atıldı
Ayrılık toprakları
Güneşimden kopardılar...

Biraz olsun sen de duyuyormusun
Hissettiğim acının bir parçasını
Hiç mi sızlamıyor yüreğin
Bilmiyorum nereye bakıyorlar
Gözlerimden gitmeyen gözlerin
Benim ben, senin şairin sevdiğin.

Yoksa çoktan sildin mi beni
Hem maziyi, tüm yaşananları
Kötü bir rüyadan uyanmış gibi
Yeni bir sabahta yeni bir dünyamı
Düşledin kendine umut dolu hayallerle,
Hakkındır en güzeli her sevilen gibi.

Kader değil bu, alın yazısı hikaye
Sadece gidilen yanlış yollar
Yanlış tercihler hepsi bu.
Koca bir labirent yaşadığımız yeryüzü
Çıkışı bulduğumda gördüğümde günışığını
Tek tek geri alacağım ne varsa
Ne varsa hayatımdan alınanlar.

Yalnızım bu gittiğim yolda
Sadece gönlümü kandıran duygularım var
Sabrettiren, savaş vazgeçme diyen
Biliyorum daha ne çarpışmalar göreceğim
Nice hainler dost kisvesi altında
Bir kaç kürek daha atacaklar mezarıma.

Çile dergahıymış şu dünya alemi
Çektikçe yandık yandıkça çektik
Bir dönme dolapta döndükçe boş yere
Susuz kuyularda sevgiliye hasret kaldık
Yine yanarım haşra kadar sadece
Seni seviyorum desin bir kere,gizlice

Bir kere seni seviyorum desin
O an günışığını gördüğüm andır
Savaşta silahım yolumda pusulam
Aklımdan hiç gitmeyecek
Parolam, seni seviyorum
Hadi söyle zaman bu zamandır.

Çok geç olmadan...