Çok Geç Olmadan Şiiri - Cafer Taşkın

bu benim kaçıncı örselenmişliğim
kendimi sevgiliye anlatmaktan bıktım
nice yeminler ettim, nice kahroldum
tam bu sefer beni aladı derken
artık güvensizlik ve endişe yok diyecekken
yeniden sil baştan oldu sevgilim
bunca kendimi anlatmam
ve bu şiirler çaresiz kaldı
beni tanıyamadın
anlatamadım ya da kendimi
bilmem ne etmeli sevgili daha...
yani bir insanı kazanmak bu kadar zor mu?
iki yıldır birlikteyiz seninle
belki bir ömür de geçse
hala şüpheler saracaksa benliğini
yüreğinde ürpertiler duyacaksan
ve tanıyamadıysan seni seveni
elimden ne gelir gayrı bilemem
birini suçsuz yere suçlayıp
onu insafsızca yargılamak
ve sehpasını hazırlayıp ipini çekmek...
acı vermiyor mu sana sevgili..
yani bu tutumuna ne demeli
bazen elim-kolum soğuyor
hiçbir şey beni üzmüyor
bana sergilediğin tavır dışında
artık ne bileyim, yani yaşamak bomboş
herşey sıradan ve anlamsız
ne içimde yaşama coşkusu,
ne gönlümde aşkın zerresi,
ne de güzel yarınların özlemi...
artık zaman hiç değişmiyor
ha bugün, ha yarın hepsi bir...
ne fark eder mevsimlerin güzelliği
denizin mavilik parlaklığı
neden martılar etkilesin beni
dalgaların sesi ve güneşin yaprağa
yaprağın yüzüme yansıması..
neyleyeyim gönül viraneyken.
gece ay doğarken
yıldızlar kadar sevmek neye yarar
bütün bu güzellikler anlamını yitirir
daha niceleri yok olur
senin benden yaşama sevincimi alman,
biliyorum belki farkında değilsin
ama sevgilim sen her şüpheye düştüğünde
benden güzele dair ne varsa alıp götürüyorsun
tekrar yeniden denemek istiyorum
ama yine aynı hüsranla uyanıyorum
artık yoruldum ve mücadele etmek faydasız
sen anlayacaksın belik birgün hatanı
ama çok geç olacak sevgilim
umarım yol yakınken anlarsın
yoksa bende eski beni bulamıyabilirsin? ..

İzmit - 05.05.2004 12:35