ÇoK GeÇ KaLDıN AzİzİM! ! !

Kıssadan hisse almak, akil kulun gayesi;
Erdemli’de yaşanmış, bu sevda hikayesi;

Cerrah Aziz genç iken bir güzele tutulmuş;
Vurulmuş yüreğinden, deli divane olmuş…

Aziz’in sevgilisi, asil bir Yörük kızı,
Kışın sahilde durur, yaylada yaşar yazı.

Babası ve anası sürüleri güderken;
Çadırda yalnızmış kız, kalkarmış sabah erken…

Aziz’in türküsünü uzaklardan dinler de;
İçlenir, ah çekermiş; ateşi derinlerde!

Çadırı bekliyormuş iki kangal köpeği,
Haneye yaklaşanlar, fena yermiş köteği!

Cerrah Aziz kırk defa denemiş yaklaşmayı;
Yâre kavuşmak için, kangalları aşmayı!

Köpeklerden kaçmaktan, boşa geçmiş üç ayı;
Hele bir defasında zor kurtarmış paçayı!

Bu gidişle vuslat zor; çilesi dolmayacak;
Sağlam plan gerekli, yoksa iş olmayacak! ,

Aziz, bacaklarına kalın keçeler sarmış,
Kolunda, bedeninde, çullar çaputlar varmış..

Sürünmeye başlamış, zırha bürünen aşık;
Santim santim giderken, yedi saat yaklaşık;

Nihayet varabilmiş çadırın yakınına;
“Geldim” diye beklerken sevdiğinin yanına;

Nihayetsiz sevinçle kaldırınca başını;
Görebilmiş çadırın yalnız ocak taşını!

Yavuklusu göç etmiş, bir gün önce yaylaya,
Aşıkların vuslatı yine kalmış Mevla’ya!
…..
Halil'im sevda göçü toplanmadan tez yetiş,
Hamlenin büyüğünü, evvel yapmak mühim iş!