Çok geç değilken buyur gel

Çok geç değilken buyur gel…

Nerden bileceksin beni, ben olamadın ki hiç…
Beni anlaman için bende kalıp,
Duygularımı tatman gerekiyordu oysa…
Hiç tattın mı, ruhumda saklı acılarımı içine çekip?
Gözlerime baktığında kaç kere, beni yaşadın?
Ellerimi bir kere olsun tuttun mu, sıkıca?
Seni bana kenetledin mi tenime sakladın mı?
Oysa senle çok mutlu olabilirdik.
Sevgim sende mana bulurdu, nefes alırdı.
Huzur olurdum bir marina gibi fırtınaları dize getiren…
Buram buram özlem kokuyorsun katıksızca en içten,
Sevgi kanatlandı en yüksek dozunda, gönlüme kondu,
Sadakat rüzgârı esti tenime, döküldü yalnızlığın,
Samimiyet adımlarımla yaklaştım, bakışlarına yaslandım.
Umut kazanlarında kaynadı, hayal kırıklılığım,
Pişti sevgim bir kat daha yüreğimde,
Yüreğine servis oldu, çok geç değilken buyur gel…

Oktay ÇEKAL
13.10.2012–00.32