Gece ve yalnızlık sardı yine sol yanımı
Seni unutmanın imkansızlığı var her bir hücremde
Zamanı geçmiş mevsimlerin hüznü yaşanıyor
Kim bilir içimi acıtan nedir
Belki de bir sonbaharın sararmış yaprakları
Ayaklarımın altında ezilen
Ya da notasız şarkılar kulaklarımda hüzne akan
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Zaman akıp giderken, o'nun yokluğu da sizinle beraber aynı rüzgarda akıp gidiyor... Zaman neden geç olsun ki...Bir yerde gölgelerinizi birleştirecek kadar erken belki de...Yıldızlar aynı geceye, güneş aynı sabaha doğar bir yerde ve bir zamanda...Yeter ki umut..., suyunu bulsun, beslensin...
Kutluyorum sayın Emine Tokgöz....
çok güzel bir şiir.
selam ve saygılar sunuyorum.
Hasretle çoğalıyor her şey
Bir tren katarı geçiyor
Yüreğimin tam orta yerinden
Uzun ve sonsuzluğa uzanan
İçinde o olan ve ben
Ama biliyorum ki onu yaşamak
Çok geç
Evet çok geç zaman
yalnızlığı ele alan dizelerinizde....yaşamın evreleri bir bir irdelenirken....anın umut dolu hayallerinden geriye..hep hüzne açılan bir kapı aralanıyor....sevgili şair'em...yine kaleminizi konuşturmuşsunuz...elinize ve yüreğinize sağlık...sevgi ve saygılar.....
Bu şiir ile ilgili 103 tane yorum bulunmakta