Çok Geç, Çok Geç Zaman Şiiri - Emine Tokgöz

Gece ve yalnızlık sardı yine sol yanımı
Seni unutmanın imkansızlığı var her bir hücremde
Zamanı geçmiş mevsimlerin hüznü yaşanıyor
Kim bilir içimi acıtan nedir
Belki de bir sonbaharın sararmış yaprakları
Ayaklarımın altında ezilen
Ya da notasız şarkılar kulaklarımda hüzne akan
Yokluğunu anımsatıyor her dinlediğimde

Topluyorum bir demet hatıra
Yarım kalmış cümleler içinden
Duygularımı tarıyorum
Tel tel olup savruluyor rüzgarla
Onu yakalayamıyorum
Saat dilimlerinde
Çok geç
Çok geç artık zaman

Ne sözleri çıkıyor aklımdan
Ne sesi gidiyor kulaklarımdan
Bitmez bir yara kanıyor yokluğunda
Duygularımı gömüyorum ellerimle
Bir ağıt oluyor sessiz hıçkırıklar
Hem gündüzüm de hem gecem de
Düşlerimdeyken o hep
Onu unutmak ….
Biliyorum çok geç
Çok geç zaman

Kaçıyorum resimlerdeki gözlerinden
Kaçıyorum aynadaki yüzümden
Akacak gözyaşı kalmamış ki
Sevdası sanki gitmiş gurbete
Sanki bir umut döner mi diye
Kim gelebilmiş ki dönülmez yerden
İşte o zaman ayaz vuruyor hayallerimi
Doluya tutuluyor yüreğim
Onu beklemek……
Biliyorum çok geç
Çok geç artık zaman

Özlemine dayanabilmek bir bilsen nasıl zor
Ah bir kabul edebilsem yokluğunu
Onsuz gecelerde yıldızları kucaklamaya
Güneşin doğuşunu onsuz seyretmeye
Bir gücüm yetse onu unutmaya
Yalan yaşamaya bir alışabilsem
Ama çok geç
Çok geç artık zaman

Hasretle çoğalıyor her şey
Bir tren katarı geçiyor
Yüreğimin tam orta yerinden
Uzun ve sonsuzluğa uzanan
İçinde o olan ve ben
Ama biliyorum ki onu yaşamak
Çok geç
Evet çok geç zaman