Sen gideli, tadım tuzum kalmadı baba,
Bilemezsin, sana nasıl muhtacım.
Sen benim sırtımı dayadığım, ulu çınardın,
Sen yıkıldığın gün, ben de yıkıldım.
Bir görsen halimi, hiç iyi değilim,
Rüzgarın önünde savrulan,
Kuru yaprak gibiyim,
Bilmem ki sana nasıl anlatsam.
Seni kaybedince, dünyam karardı,
Yapa yalnız kaldım inan,
Oysa çevremde kum gibi insan kaynıyordu.
Çık gel artık desem,
Gelemezsin, biliyorum.
Beni adam etmek için, çok çile çektin.
Ömür boyu koştun, hiç dinlenmedin,
Senin hakkın ödenir mi baba?
İnsan çok, insanlık yok!
Hani sen bana öğüt verir,
Daima Haktan ve haklıdan yana ol derdin,
Ben de dinler gibi yapar, gülüp geçerdim ya,
Meğer sen ne kadar haklıymışsın baba.
Güçlü olan güçsüzleri eziyor.
İnsanoğlu kan dökmeye doymuyor.
Uygar dünya hiç rahatsız olmuyor,
Olanları karşıdan seyrediyor.
Hak adalet merhamet kalmadı yeryüzünde,
Herkes kendi bildiğini okuyor.
Söylediğin herşey, bir bir çıkıyor,
Üzgünüm, seni çok geç anladım baba.
Kayıt Tarihi : 9.1.2012 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminiz daim olsun, selamlarımla
Bir baba için yazılabilecek en güzel şiirlerden biriydi.
KutluYORUM.
Mekanı cennet olsun kevserden kana kana içsin dünyaya sizin gibi bir evlat emanet ettiği için kendisine minnettarız.
Hoşça kalın
TÜM YORUMLAR (23)