beni sadece ben dizginlerim,
damarımda ahirin kirli suyunu yaktığımdan beri,
parçalasan yağmalanmış gökyüzü akar sözlerimden,
kenara çekil
evinden kaçırılmış bir yaprak düşmesin üstüne
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
belki de hiç durmayacak yağmur, belki savurup atacak fırtına.
sana da dokunmasın.
esenlik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta