Çok Geç Şiiri - Döndü Dülger

ÇOK GEÇ....
Ne de hor kullanmışım sabrımı,
Ne de ziyan etmişim en saf duygularımı.
Kendi hayatımın kundakçısı,
Mumla aranacak yıllarımın hırsızı olmuşum.
Şimdilerde dökülen elim ayağım,
Aklarla dolu saçlarım,
Sararmış umutlarım,
Hunharca harcanmış zamanım,
Alacaklı duruyor karşımda.
Bana kalan bu denli yorgunluğa pişmanlığım,
Kendimden kaçar yanıma çöken ahlarım.
Ne de çok tıka basa doldurmuşum yüreğimi,
Hayatımdan çekip gidenlerle,
Ne de çok bol kepçe takaatimden dağıtmışım,
Hiç mi hiç değmeyeceklere.
İnsan çok geç farkına varıyor hatalarının,
Çok geç anlıyor kendisi için yaşanması gereken bir hayatın.
Aklı başına geliyor gelmeye de,
Ne o eski güç kalıyor bedende,
Ne de heves kalıyor yüreğinde.
Yüreğin taş kesiliyor,
Buluyorsun kendini duman altı gecelerde.
Kendi hayatının sabıka iziyle yaşıyorsun,
Güneşin uğramadığı siyahi seherlerde,....
Döndü Dülger