Saçların çok güzel,
sana daha fazla yalvarmama izin verme
ve hemen karşıma geç !
Ama artık çok geç...
Seni daha fazla betimleyememek
ne acı...ne kuru...ne zor...
Olsun,saçlarından yansıyan mum ışığı bana yeter.
Ne de olsa sadece yazıyorum.
Pencerem gibi sanki açıkta kalan belin.
kendi kendine açılıp kapanan...
Sımsıcak rengi,yumuşacık...
Pencereden baktıkça içini görüyorum.
Ne kadar duru bir mevsime bulanmış ruhun.
Ben içerdeyken kapat pencereni,
hapsolayım içinin sıcaklığına.
Al beni bırakma onlara !
Rüzgara karışıp sızlatayım belini,
günlerce, haftalarca an beni...
Ve sonunda kollarını da açtın,
artık sarabilirsin rüzgarımı.
Pencere açık, ben aşinayım ruhuna...
Herşey anlam kazandı şimdi.
Rüzgar saçlarınla uğraşsın,
ben pencerenin önüne geldim.
Al beni bırakma burda !
Tam zamanıdır hadi !
Unuttum...artık çok geç idi...
Kayıt Tarihi : 3.6.2019 17:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!