Çok eski
D
Ü
Ş (tü) bahçenin derin kuyusu
inerken beline bağlanmış iple
ürkütür ıslak toprak kokusu
ipi tutan çıkrığın her inlemesiyle
düşerken karanlığa
mesafe
belki bin metre
suda belirince gölgesi
tanımazdı yüzünü
yüreği ağzında
koparsa ip
en çok da leylaklara üzülürdü
duyamazsa kokusunu
göremezse bir daha…
şimdi
leylaklar öldü
kuyu doldu
korku bitti
düş(e) yazdı
Kayıt Tarihi : 28.12.2008 16:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kıymet Taş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/28/cok-eski-2.jpg)
tebrikler kıymet hanım
kaleminizden dökülen bu güzel şiire..
tam puan
ifadeler şiiri okurken su gibi
takıntısız pürüzsüz satır geçişleri
mükemmel
finişe yaklaştıkca heycanı artıran
bir paylaşım olmuş
kutlarım yazarı ve yazanı
salim erben
Ne güzel bir paylaşım
oya gibi işlenmiş
nakış nakış dokunmuş
nekadar güzel olmuş ellerine saglık
sözleri anlatımı harkulade o biçim
şiiri sindire sindire okudum
ben biraz dugusalım sanıyorum
yürekten hem şiiri hem şairi kutlarım
salim erben
TÜM YORUMLAR (13)