Kendimi boşluklara bırakmam,
Çok dolu olduğumdan, be Abdurrahman.
Daha büyük sıkıntım: Ben ağlayamam.
Korkarım ki dünyaları sel götürür ağlasam.
Önce beni boğar bu kanlı gözyaşlarım.
Sonuçta bir insanım kendime de kıyamam.
Anla işte, sevgili abdurrahman.
Hüznüm, yaşamımdan yaşça büyük.
Bir günüme üç keder, sığdırdım en azından.
Üç dediysem çok, ama çok tevazulu oluşumdan.
Allah’tan sınırsız genişleyen yüreğim,
Doldukça büyümekte sıkıntılardan.
Doğdum,büyüdüm ve yaşlandım.
Bu kadar kısamı sandın hayat dramam.
Bir ben bilirim çektiğimi, birde Yüca Yaradan.
Üç kuruşa üçbin parça, bir umuda binbir yalpa.
Yalan söylüyor yalan,
Beni, her defasında ayrı yansıtan ayna.
Artık iflah olmam, olamam biliyorsun.
Ne olduysa oldu, harman zamanı harman.
Boşa ümit var olma, be canım Abdurrahman….
26.08.2006
Ömer TemelKayıt Tarihi : 28.8.2006 23:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Temel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/28/cok-doluyum-be-abdurrahman.jpg)
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (1)