Çok Çoğul! ! ! Şiiri - Akın Akça

Varetmek için uğraşmak hüzün müdür,
Yadsımamış olan bekleyiş değerlerini?
Yoksa gecenin kör ‘kör kazanı’ mı getirir
Kepçesini savsak yaz savsaklamalarının?

Evet, kış hiç de böyle haşin değildir.
Kan sağıp kan sattığı Hollanda besilisi
Van Gogh’u anlatamayacak sana:
Yaşam durdukça savunmak olacak,

Gözü bağlı zincirli saldırmaktan denli,
Çok çoğul, çünkü sevgi aşk kokuyor!
Ve aşk, o sevgi buruyor sessizcesine;
Görünmüyor, iletiyor, vaat ediyor …

Ne var ki, ilettiğinde varediyor.
Sevgi, kendi içinde aşk bahşediyor!
Sevgi sen, körkütük ben, aşk biz;
Geçindirme telaşı sevgi, taştan yaralı diz! !

Evet, ben ikisini ayırmak istiyorum
Bu raddede, reddedebilir misin?
“Hayırrr! ” ise cevabın, demek bunu
Sana yapıyormuşum, yanıtın?

Ben cep telefonuna sarılırım
Ama seni sonsuzcasına seviyorum
Ve bana saldırmanı istemiyorum
Belki şu an bunu anlayamıyorsun

Ama bu geçici, faz gazdır uçuşlu.
Benim sana dönüşümü bilirim.
Lafa aldanma, ben dönmedim:
Geçindirme telaşı sevgi, taştan yaralı diz! !

Dudaklarını istiyorum bir kez,
İkinci kez ellerini tutmak istiyorum.
Üzgünüm kimsenin değil, üzgünüm.
Lanet, sanırım ben de insanım.

Ama insan olmak istemememin tek
Sebebi vardı, amaçtan örülü bir erek.
Ben kan’ım ırmaktan süzülü geçen;
Ancak bilincim açık, seni seven! ! !

Kan’ım, araç köprüleri de bilen;
Yine de gaye var edip araç sorgulayan! ! !
Hepsi senin uğruna, bilir misin;
B’hayat ucuz, yumrunu sık be, biliyorsun

….

Ben Prometheus değilim,
Deşen gagalar yeraltından geldi.
Ve Hades’i bile ikircik konusu
Onlar, etmeyenlerdi, kötü şeylerdi:

Yalancılık kötü şeymiş,
Aynada gördüm anladım:
Sahte bir aynaydı,
Yok oluşlarımı yansıtabilecek

bir tür kapasitede tümlemeyebilen,
Tek bir varoluş dilemiştim Tanrı’dan

Halbuki …

Var ettiler, bir koca ulusu! ! !
Var ettiler bir koca ulusu! ! !

Varettiler ……
-
doğaç