Bazıları çocukları severmiş,
Halkı çok çok yapsın istermiş.
Düşünmez çocuklar ne yermiş,
Demezmiş çok çocuk neyinize.
Halk der yok onların sorunu,
Şimdiden havyar yer torunu.
Biz göremezken daha yarını,
Bilmez ki çok çocuk neyimize.
Halkın kıt bütçesi yetmezken,
Parası daha pul bile etmezken.
İki çocuk bile tok yatmazken,
Düşünmezmiş çocuk neyimize.
Paralılar isterse yapsın çocuk,
Etmesinler yoksulu artık gıcık.
Yoksulların bütçesi zaten açık,
Yoksul der çok çocuk neyimize.
Çocuk bu halkın kendi bileceği,
Yoksa ona güven veren geleceği.
Eğer ki çekecekse çocuklar çileyi,
Dermiş halk çok çocuk neyimize.
Acıkınca derlermiş anne bana aş,
Büyürler derlermiş baba bana iş.
Baba demiş işler olmadan mafiş,
Demiş boş ver çok çocuk neyimize.
Kayıt Tarihi : 18.10.2009 18:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kazım Bükülmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/18/cok-cocuk-neyimize-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!