Çok Canım Yanıyor Şiiri - Yorumlar

Geceler vardı; soğuk, sessiz. En zifirisinden karanlıktı. Bir aşkın vardı, en yalanındandı. Seni bir seven vardı, en yüreklisindendi. Senden hala vazgeçemedi. Halâ umutsuzca bekleyişlerde. Belki birgün gelirsin diye. Gelmeyecektin tabi de bekliyor o yine ümitsizce...

Aylar geçti. Yıl geçti. Bu aşkımdan zerre azalmadı. Bu gönül hiç değişmedi. Sendeydi, öyle kaldı. Yeni bir şey aramadı, geçmişte kaldı. Senden sonra bu yürek soldu karardı...

Aşkın ahını almış gibi yaralı yüreğim, sevdikçe sızlıyor içim. Gördükçe özlüyorum geçmişi. Hayallerin, geçmişin, şimdilerdeki tesellim. Sızlanıp ağlamam ise gurursuzluğun simgesi belki de. Canımı yakan yalan aşkın ise şerefsizliğin tek adı şimdilerde. Gerçekler de yalana dönüştü birdenbire. Tek gerçeğim, tek yalanımmış bilememişim. Sitem ediyorum şimdi geçmişe. Ya da beni sana kiralayan alçak kadere...!

Karala deferini hadi sorgula! Senden ayrılırsam, nefretimi dökeceğim kâğıda diyordun ya. Dök dökebiliyorsun doya doya. Ya da anlat ellerle yaşadıklarını gurursuzca. Bu yakışır sana da. Karşıma geçip hesabını sorabiliyorsan, bu aşkımı geçmişin izi olarak görüyorsan, zaten söylecek söz de yok sana. Ama gönül ya, öyle de böyle de seviyor anlamsızca...