Çok Aydınlık Çağ Şiiri - Yılmaz Aybar

Açıklık-seçiklik-saydamlık fikri
Çağımızı öyle aydınlattı ki
Su yüzüne çıktı bütün foyalar
Kalmadı insanın saklı-gizlisi

Birileri verip kafa kafaya
Aydınlık da insan hakkıdır diye
Işığın dozunu çok kaçırdılar
Gözler ve gönüller şenlendi güya

Pek matah bir şeymiş gibi insanlık
Yok sayılır oldu sosyal hayvanlık
Unutuldu birlik-beraberlikler
Yoz bencilliklere arttı hayranlık

Ne kadar çirkinlik varsa derinde
Belirdi tablonun hep üzerinde
Dengesi bozuldu düşle gerçeğin
Bir âhengin yeller esti yerinde

Eski aşklar kuşlar misâli uçtu
Dostluklar kimbilir nereye göçtü
O yüzden çoğaldı kavga-dövüşler
Yaşamanın tadı iyice kaçtı