Uzaktan geliyor, unutkan suskun,
Bir gözü kör olmuş, bir kulak sağır,
Kabullenmiş lakin o’da biliyor,
Böylece yaşamak, çok mu çok ağır.
Feryadı duyulmaz, nefes tükenmiş,
Kendince bilinmez, o’da direnmiş,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta