Çok acılar çektin Aydın’ım.
Ninem anlatırdı o günleri,
Ben o günden beri yangınım.
Yunan çizmesi altında ezilmiş,
Benim zavallı Aydın’ım.
Kızlarımızın namusu ipe dizilmiş.
Gençlerimiz ise,
Can dayanmaz size.
Bırak hepsini anlatmayayım.
Yarısı saklı kalsın bize.
Umurluda kuyuya doldurmuşlar,
Gencecik kızları.
Çayyüzünde gülle yiyen yiğitleri,
Ayıramamışlar kimin eti,
Kimin kemiği.
Çuvala doldurmuşlar,
Öyle gömmüşler bu sevenleri.
Camiyi doldurup yaktıklarını anlatmayacağım.
Hele kendi mezarını kazdırdıkları,
Çukurun içinde satırladıkları.
Ne çabuk unuttuk olanları.
Ders kitabından çıkardık Yunanlıyı.
Atam denize döktü düşmanları.
Kimdir ulan bu düşman.
Adını söylemek zoruna mı gitti?
Atamın kemikleri çürümeden,
Yunan hoşunuza mı gitti.
Yunanca şarkılarda canımızı yetti.
Hele onlara sattıklarınız
Vallahi benim zoruma gitti.
Kayıt Tarihi : 14.7.2007 19:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!