Çöl Şiiri - Hasan Özünal

Çöl yoktu Leyladan önce,
Mecnundan önce
Ateş yakmazdı seveni.

Çöl Leyladan öğrendi sevmeyi
Çatladı taşlar kum oldu.
Mecnundan öğrendi ateş yanmayı
Artık Mecnun gibi yanmada.

Belki ne Leyla oldu,
Ne de Mecnun Dünyada,
Bir ikiz sevginin adıydı onlar.
İnsanlar
Çöl ve ateşin sevgisini
Örnek almada
O günden beri
Sonsuz sevgiye inanmada…

İşte o günden beri de
Aşk çöl kadar ıssız
Ateş gibi yanmakta…
Aşk taşları çatlatmada
Aşk sevenleri yakmakta…