Çoğumuş Şiiri - İsmail Doğan

Çalıştım didindim yüzüm gülmedi.
Alın terim ile yüzen çoğumuş.
Nere baksam ağlamayan kalmadı,
Fakir fukarayı ezen çoğumuş.

Neden azalmıyor şu figan zarım,
Neden hep böyleyim sönmüyor narım,
Neden başımdan gitmez duman karım,
Şu dünyada dertli gezen çoğumuş.

Güzel dünya doyulur mu tadına?
Yaşayan gülsün, ersin muradına,
Mazluma az acı! Allah adına,
Hayatdan yaşamdan bezen çoğumuş.

Helal süt yerine haramla doyan,
Hasmını enayi yerine koyan,
Mazlumun ekmeğini çalıp soyan,
Sahtekar hileli düzen çoğumuş.

Zalımlar her zaman zehirli gezer,
Fırsatın bulunca tepeler ezer,
Dünya malı için kul kulu üzer,
Masumu sıraya dizen çoğumuş.

Red edip gidiyor şeytan yoluna,
Benlik illetinden bakmaz halına,
Sahip çıkmaz adımına, nalına,
Anayı babayı üzen çoğumuş.

Saygı duyamalı el tutuşan beşe,
Akıl var, fikir var insanca yaşa,
Gülsün yüzler yazı dönmesin kışa,
Muhabbet bağını bozan çoğumuş.

Azılı çoklardan oldum sapsarı,
Büyümez ağacım dalım kupkuru,
DOĞANİ'yem sözlerim hep dupduru,
Arkamdan konuşup azan çoğumuş.