Çoğulcu Buğular Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Bir bakışta bir dünya gizliydi,
Ve o dünya dönmüyordu.
Yanağımı yaslamıştım yağmur damlaları vuran cama,
Sanki oyun oynar gibiydim.
Nefesimin buğusunda, camda,
İzini sürüyor gibiydi herşey.
Çoğulcuydu buğular, biri damla olunca
İlla ki öbürüde oluyordu.
Sonra sanki koca bir nehir olmuş edasıyla,
Aşağı doğru akıveriyordu.
Akıveriyordu akmasınada neler getiriyordu benden sana bilemiyorum.
Hangi sensizliğimi almıştı,
Cama değen dudaklarımdan,
Gözyaşlarımdan?
Neden
Ağlamışlardı benimle bu buğucuklar?
Seni mi özlemiştim,
Çocukluk etmeyi mi,
Bir uçurtma yapıp ebemkuşağı renginde,
Tepelerde koşmayı mı?
Annemin yaptığı börekleri mi?
Saçlarımı okşamasını mı
İçimdeki çocuğun,
Sabah nazlanarak uyandığım günleri mi?
Bir gülüşe, bir bakışa
Bir Dünya sığdırdığım günleri mi?
Evet inkar etmiyorum
İçim özlem dolu,
Herşey sabahların taze somun ekmeği,
Susamlı simidi gibi burnumda tüter oldu.
İçim dışım özlem olmuş.
Ancak neyin özlemi vuruyor,
İçimin gün ışığı bekleyen tepeciklerine bilmiyorum?
Sen mi, bu kadar özlediğim sen misin sadece?

Mine Yılmaz Sevinç
28.Ekim.2022
08:27